Asagidakiler bu konsept hakkindaki genel bilgilerdir. Ispat icermiyor.
Riemann zeta fonksiyonu ℜ(s)>1 olmak uzere ζ(s)=∏p prime11−p−s=∞∑n=11ns
olarak tanimlanir.
Riemann zeta fonksiyonu
Z uzerindeki sonlu tip cebirlere de genisletilebilir.
R cebiri
Z uzerinde sonlu tip bir cebir olsun.
M ideali
R icerisinde maksimal idealdir ancak ve ande
R/M kalan sinif halkasi bir cisimdir, bilinen bir teorem.
Eger
R cebiri
Z uzerinde sonlu tip bir cebir ise
R cebirine bagli Zeta fonksiyonunu
ζR(s)=∏M11−|R/M|−s
olarak tanimlariz, buradaki carpim
M⊂R tarafindan uretiliyor ve
s bir karmasik sayi.
Eger
R=Z ise maksimal idealler
p pozitif asal olmak uzere
pZ formunda olur. Dolayisiyla
ζZ(s)=∏p11−|Z/pZ|−s=∏p11−p−s
olarak tanimlanir, buradaki carpma da pozitif asallar icin
p∈Z tarafindan uretiliyor ve
s bir karmasik sayi.
R=Z[t] ya da
R=Fp[T] halkalarini dusunerek yeni tip zeta fonksiyonlari da bulabiliriz.
¯Fq uzerinde bir
V varyetesini alalim.
{#V(Fqn) | n∈Z+}
kumesinin elemanlarini anlamak icin
ZV/Fq(T)=exp(∞∑n=1#V(Fqn)⋅Tnn)
formal kuvvet toplami ile ilgilenecegiz. Buradan
d lnZV//Fq(T)d T=∞∑n=1#V(Fqn)Tn−1
oldugunu goruruz. (Bu toplam yerine Zeta fonksiyonu ile ilgileniyor olmamizin sebebi Zeta fonksiyonunun guzel bir sekilde polinom bolmesi olarak yazilabiliyor olmasidir).
¯Fq uzerinde cinsi(genus)
g olan "guzel !!" bir
C egrisi alalim. Bu durumda
ζC/Fq(s)=∏P11−|κ(P)|−s
olur, burada carpim
C uzerindeki
Fq noktalari tarafindan uretiliyor ve
κ(P) de
P noktasinin
C icerisindeki artik kalan cismi olarak tanimlaniyor.
Buradan ζC/Fq(s)=ZC/Fq(q−s)
esitligini elde ederiz. (Bu da Zeta fonksiyonlarinin ilskisini verir ve tarihsel olarak Riemann zeta fonksiyonu ile alakasini gormus oluruz).
F. K. Schmidt
C icin Riemann-Roch teoremini ispatladi ve bir
LC/Fq(T)=1+c1T+…+c2gT2g∈Z[T] polinomu icin
ZC/Fq(T)=LC/Fq(T)(1−T)(1−qT)
esitligini saglanacagini gosterdi.
a1,…,a2g karmasik sayilari
LC/Fq polinomunun simetrigi olan (reciprocal) polinomun kokleri olsun. Bu durumda
LC/Fq(T)=2g∏j=1(1−ajT)
olarak yazilabilir. (Direkt koklerini degil de koklerin carpmaya gore terslerini almak islemleri daha guzellestiriyor. Ayrica simetri(reciprocal) polinom karakteristik polinoma denk geliyor. Weil de ispati karakteristik polinom uzerinden yaptmistir).
Sonlu
Fq cismi uzerindeki egri
C icin Riemann hipotezi her
j∈{1,…,2g} |aj|=√q
esitliginin saglanmasidir. Bu da 1942 yilinda André Weil tarafindan ispatlanmistir. (SAdece Eliptik egriler icin ispati yine André Weil tarafindan daha once verilmisti, daha sonra genel halini ispatladi).
C/Fq egrisinin zeta fonsiyonu ZC/Fq(T)=qg−1T2g−2ZC/Fq(1qT)
fonksiyonel esitligine sahiptir.
C/Fq egrisinin L-polinomunu LC/Fq(T)=1+c1T+…+c2gT2g olarak yazalim. Ayni sekilde C/Fq egrisinin L-fonksiyonu da
LC/Fq(T)=qgT2gLC/Fq(1qT)
fonksiyonel esitligine sahip olur. Bu bize
c2g=qg oldugunu ve her
0≤i≤g icin
c2g−i=qg−ici
esitliginin saglandigini verir. Ayrica
c1=#C(Fq)−(q+1) esitligi saglanir.
C/Fq egrisinin
L-polinomu
C[T] icerisinde su sekilde carpanlarina ayrilir:
LC/Fq(T)=2g∏j=1(1−ajT)
burada
a1,…,a2g karmasik sayilari
Q uzerinde cebirseldir ve
i=1,…,g icin
aiag+i=q olacak sekilde siralanabilir.
ZC/Fqr(Tr)=∏ζr=1ZC/Fq(ζT)
esitligine sahibiz.
Dolayisiyla
Fqr uzerinde
C egrisinin
L-polinomu
Fq uzerinde
C egrisinin
L-polinomundan elde edilebilir. Yani
LC/Fqr(T)=2g∏j=1(1−arjT)
saglanir, burada
aj'ler
LC/Fq polinomunun reciprocal kokleridir. Bu esitlik de bize her
n≥1 icin
#C(Fqn)=qn+1−2g∑i=0ani
esitligini verir.
Sn=#C(Fqn)−(qn+1) olarak tanimlayalim. Bu durumda
L′C/Fq(T)LC/Fq(T)=∞∑r=1Srtr−1
esitligi saglanir ve
i=1,…,g icin
i⋅ci=Si⋅c0+Si−1c1+…+S1⋅ci−1
esitliklerini elde ederiz.
Referanslar:
[1] Peter Roquette, The Riemann hypothesis in characteristic p, its origin and development
[2] Frans Oort, Norbert Schappachert, Early History of the Riemann Hypothesis in Positive Characteristic
[3] Henning Stichtenoth. Algebraic Function Fields and Codes. Springer-Verlag Berlin Heidelberg, 2009. (Chapter 5)