Sav (Tasvir matrisi): C bir cisim, V, A:={v1,...,vn} tabanıyla bir C vektör uzayı ve W de B:={w1,...,wn} tabanıyla bir vektör uzayı olsun. O zaman her bir doğrusal gönderme F:V→W için
F(vj)=m∑i=1aijwi
şartını sağlayan biricik bir A:=(aij)1≤i≤m,1≤j≤n∈M(m×n,C) matrisi vardır. MAB(F):=A'ye A, B tabanlarına göre tasvir matrisi denir. Ayrıca (MAB):HomC(V,W)→M(m×n,C)→,F↦MAB(F) bir eşdönüşümdür.
Kanıt: Doğrusal cebir ◻
Tanım (Karakteristik polinom): En n boyutlu birim matris, V n (=sonlu) boyutlu bir C-vektör uzayı ve F:=V→V C-doğrusal olsun. O zaman F'nin karakteristik polinomunun tanımı pF:=det(MBB(F)−XEn)∈K[X]'dır (X∈Mn(C)).
Tanım (Gen. özuzay): V yine n boyutlu bir C-vektör uzayı, ikili farklı özdeğerleri λ1,...,λm∈C ve c1,...,cm∈N (c1+...+cm=n) ile karakteristik polinomu pF=(λ1−X)c1⋯(λm−X)cm olan F:V→V C-doğrusal bir gönderme olsun. O zaman cj'ye λj'nin cebirsel katlılığı, Göu(F,λ):=çek((F−λ11V)c)'ye genelleştirilmiş özuzay ve gj:=boyC(Göu(F,λj))'ye de λj'nin geometrik katlılığı denir.
Tanım (F-değişmez altuzay): Bir U⊂V altuzayına, F(U)⊂U olduğunda F-değişmez denir.
Teorem (Jordan-Chevalley ayrışımı): F:V→V bir özyapı dönüşümü olsun. O zaman
i)FK köşelendirilebilir ve FN üstelsıfır (C-doğrusal) özyapı dönüşümler olmak üzere biricik F:=FK+FN ayrışımı vardır ve hatta FK∘FN=FN∘FK'dir.
ii) ∃p(X),q(X):FK=p(F),FN=q(F). Hatta FK, FN nu durumda F ile değişen bütün özyapı dönüşümleriyle de değişirler.
iii) A⊂B⊂V altuzaylar olsunlar ve F(B)⊂A olsun. O zaman FK(B)⊂A ve FN(B)⊂A.
Kanıt 1(birkaç ek önbilgi istiyor): pF=(X−λ1)c1⋯(X−λm)cm F'nin (özdeğerleri ikili farklı) karakteristik polinomuysa, Vi:=Göu(F,λi) için V:=V1⊕⋯⊕Vm F-değişmez bir ayrışımdır ve F|Vi'nin karakteristik polinomu (X−λi)ci'dir. Şimdi C[X] halkası için çin kalan teoremi'ni kullanarak, (x≡y(modX) demek x−y∈X)
p(X)≡λi(mod(X−λi))∀1≤i≤m (∗),
p(X)≡0(mod(X)) (∗∗)
şartlarına uyan bir p(X) polinomunu şöyle bulabiliriz: Aradığımız polinom için ϕ burada yazılan gönderme olmak üzere p(X)∈C[X]:ϕ(0)=(λ1,λ2,...,λm,0) geçerlidir (bir özdeğer sıfırsa sondaki eşleşiğe gerek yok, yani ϕ(0)=(λ1,λ2,...,λm). ∀1≤i≤m için (X−λi)ci ve X'in aralarında asal olduğunu gösterebilirsek (bundan sonrasını zaten kendim anlayamadım onun için gösteremiyorum), ϕ(x)=(λ1,0,...,0),ϕ(x)=(0,λ2,...,0),...,ϕ(x)=(0,...,λm,0)'nin ters görüntülerinden p(X) polinomunu bulabiliriz ve FN:=X−p(X) olsun. O zaman FK=p(F) ve FN=q(F)'dir.
FK,FN X'te polinomlar oldukları için hem birbirleriyle hem de bütün X'le değişen özyapı dönüşümleriyle de değişirler.
Bütün F-değişmez altuzaylar ayrıca FK- ve FN-değişmezdirler.
(∗)⇒(xK−λi11)|Vi=0)∀i bu yüzden MBB((FK)|Vi) Vi üzerinde tek λi özdeğerli köşegen matristir ve böylece FN:=F−FK tanımına göre üstelsıfırdır.
(∗∗)'dan dolayı FK ve FN bir sabit terim içermediğinden iii) çıkar.
Biricikliği göstermek için F=GK+GN i)-iii)'ü sağlayan başka bir ayrışım olsun. O zaman FK−GK=FK−GK'dir. ii)'ye göre bu özyapı dönüşümleri değişen ve F köşegenlenebilir ↔F yarıbasit olduğundan sağ taraf üstelsıfırdır. Son olarak sadece sıfır elemanı aynı zamanda üstelsıfır ve yarıbasit olduğundan biriciklik çıkar.◻
Kanıt 2 (sadece i) için): Doğrusal cebir (tümevarım,Fitting savı vs.)◻
Lie cebirleri teorisindeki uygulaması da sanırım F∈gl(V) köşegenlenebilirse, eşleğinin de köşegenlenebilir olmasıymış (ya da genel olarak ayrışımın eşleklere taşınabilinmesiymiş). Bi de doğrusal cebir için bildiğim (o da belki) köşegenleştirmenin genelleştirmesi anlamına geldiği...