Eşitliğin son teriminden başlayalım yolculuğa. ix=z ve z′=−z olmak üzere bu terim
∫∞x=0dzf(z)−f(−z)e−i2πz−1=∫i∞z=0dzf(z)e−i2πz−1+∫−i∞z′=0dz′f(z′)e−i2πz′1−e−i2πz′=(1) şeklinde ifade edilebilir.
İki zararsız varsayım yapacağız: f(z) holomorfik bir fonksiyon olsun ve |z|→∞ iken yeterince hızlı (ne kadar hızlı?) bir şekilde f(z)→0 olsun. Bu durumda yukarıdaki integrandların yalnızca z∈Z noktalarında kutupları vardır.

Bu integrallerin imajiner eksen üzerinde bir tekillikten geçtiğine dikkat ediniz. Dolayısıyla şimdi (1) integralinin Cauchy esas değerini (principal value) karmaşık düzlemde
(1)=∫Γ1f(z)dze−i2πz−1+∫Γ2f(z)e−i2πzdz1−e−i2πz kontur integralleri olarak yazabiliriz. Burada Γ1,ϵ ve Γ2,ϵ eğrileri orijin merkezli ϵ yarıçaplı bir çemberin üzerindeler. Hesap bittiğinde ϵ→0 limitini alacağız.
Şimdi Γ2,ϵ∪Γ2∪Γ∞∪˜Γ2 kapalı eğrisine odaklanalım. Cauchy integral teoreminden ve Γ∞ eğrisinin integrale katkı yapmamasından hareketle ∫Γ2=−∫Γ2,ϵ∪˜Γ2. Bu sayede üzerinde integral aldığımız eğileri aşağıdaki gibi yeniden çizebiliriz. 
Tekillikler yakınında dikkatli davranmak koşuluyla, biraz daha ileri giderek şöyle ilginç gözüken bir çizim de yapabilirdik.
Şimdi Γ2'nin integrandının gerekli kalıntılarını (residue) bulduktan sonra, ϵ→0 limitini de alınca sonunda elimize geçen:
(1)=f(0)2+∞∑1f(n)+∫i∞z=i0dzf(z)1−e−i2πze−i2πz−1=−f(0)2+∞∑0f(n)+∫∞z=ϵdz(−f(z))
Son adımda integrali reel eksene deforme ederken f(z)'nin holomorfik olmasından faydalandık.